Cop chailailai allemaal voor de leuke reacties. Hierbij weer een korte update van mijn reisavonturen.

Vorige week de gibbon experience gedaan, jeetje wat was dat zwaar maar oh wat gaaf!

Het begon allemaal al 31 augustus. Samen met 2 jongens uit Engeland had ik de bus naar Houixay, alleen werd in afgezet in een klein dorpje 1 uur voor Houixay, omdat vanaf daar de Gibbon Experience vertrekt.

Om 12 uur s middags stopte de bus in de middle of nowhere bij een klein winkeltje. Dit bleek Ban Donchai te zijn, het dorpje waar ik moest zijn. Ik bleek de enige daar en even twijfelde ik of het niet beter was om 1 uur langer in de bus te zitten en dan vanaf Houixay (waarvandaan de rest vertrok). te gaan.

Maargoed daar was ik dan, naast het winkeltje bleek een guesthouse te zijn, een houten gebouwtje met 3 kamertjes met bedden erin. Helemaal alleen in een dorpje waar niemand ook maar enig woord Engels kon spreken. Ik besloot om rond te gaan wandelen naar wat dorpjes en een tempel waar wat monniken waren. Nadat ik terug was bleek er een groep te zijn die terug kwam van de Gibbon Experience, helemaal uitgeput, nat van zweet en vies van de modder. Omdat de auto kapot was hadden ze 8 uur moeten lopen, dat beloofde wat voor mij de volgende dag.

Verder heb ik met een gids van de gibbon experience nog rondgefietst en drop uit Nederland uitgedeeld aan de kinderen daar, ook een gave ervaring.

En inderdaad de auto was nog niet gefixed de volgende dag, dus dat betekende dat we met 15 man ook 8 uur konden gaan lopen! Jeetje wat was dat zwaar zeg, gelukkig had ik nog behoorlijk wat conditie, maar helaas waren er ook een moeder en dochter die helaas terug hebben moeten gaan omdat het te zwaar was. Na 5 uur lopen waren we in een dorpje vanaf waar we nog eens een uur moesten lopen naar de jungle. Daarna nog eens 30 minuten voordat we de eerste zipline hadden bereikt. Vanaf Ban Donchai was de hond van de guesthouse ons gevolgd en je raad het nooit, na de 1e 2 ziplines was de hond ineens nog steeds bij ons! Omdat de groep te groot was voor 1 boomhut moesten we opsplitsen. Omdat ik nog best fit was ben ik samen met een meisje uit Canada en 3 Australiers naar de hoogste boomhut gegaan, die wat verder in de jungle verstopt was.

Het was inmiddels al half 6 voordat we bijna bij onze boomhut waren, iedereen was kapot maar gelukkig wisten we dat we er bijna waren. En ik snap het nog steeds niet maar een paar minuten voordat we onze boomhut bereikten was daar weer de hond, Kip! Hij had het helemaal gemaakt totaan de boomhut, wow wat was dat een bijzonder moment zeg. Helaas heeft hij het alleen niet kunnen maken tot de boomhut zelf omdat je daar ook moest in zippen met een kabel, wat resulteerde in een huilende hond. Wat hadden we allemaal medelijden met hem zeg.

Na een geweldige douche konden we voldaan genieten van het eten en zijn we op tijd gaan slapen.

De rest vertel in later nog wel een keer!

Al met al heb ik het met 0 bloedzuigers, 0 muggenbulten, 1 klein brandwondje van de zipline, een rat die een gat in het zijvakje van mijn tas had gegeten, schoenen kleding tas en alles onder de modder had ik het er toch behoorlijk goed vanaf gebracht!

Nu in Luang Prabang, (gister olifant gereden en gewassen) een mooi stadje en over een half uurtje pak in de bus naar Vang Vieng. Vanaf daar hoop ik een rafttour naar Vientiane (de hoofdstad van Laos) te doen.

Liefs xx Bregje